Sjokkend loopt hij de straat uit.

Aan zijn loopje kun je zien dat hij teleurgesteld is.

Hij verheugde zich al in het vliegtuig. Of nee, zijn gedachten gingen al met hem aan de haal bij het boeken van z’n ticket. Hoe hij The Red Light District met eigen ogen zou aanschouwen. Zou beléven. Hoe hij Felicia zou vinden.

Thuis hadden ze ook wel meisjes van plezier maar daar gaf hij zijn zuurverdiende centen niet aan uit. Amsterdam stond erom bekend: de mooiste meisjes, de beste skills. Daar moest je zijn.

Hij had zich terdege voorbereid. Maanden deed hij onderzoek op internet. Waar je vooral niet moest wezen. Eén meisje stak er met kop en schouders bovenuit: Felicia Anna. Ze houdt een blog bij en hij had alles van haar gelezen. Daaruit trok hij de conclusie dat ze intelligent was, politiek geëngageerd en bovenal beeldschoon. Dat wist hij zeker, de foto van enkel haar lippen was genoeg. Zijn fantasie deed de rest. Hij ging haar opzoeken.

Met het boeken van het ticket had hij al een volledig beeld over hoe zijn trip zou verlopen: hij koos voor een low-budget hotel zodat hij zoveel mogelijk geld overhield voor Felicia. En wie weet had hij niet eens een hotel nodig. Wie weet vond ze hem ook aantrekkelijk. Wie weet zou hij uitverkoren zijn en mocht hij zijn nachten bij haar doorbrengen.

Het boeken van het ticket was de culminatie van zijn fantasie: Felicia was van hem! Aangekomen op Centraal Station liep hij rechtstreeks op zijn doel af en de buurt in. Hij had de route al uitgestippeld met de meest waarschijnlijke plekken waar ze zou kunnen staan.

Opgetogen, met de plattegrond in zijn hoofd, toog hij door de rosse buurt. Na een uur of twee had hij alle ramen bestudeerd maar niet gevonden waar zijn hart zo vol van was. Desondanks liep hij met ferme tred naar zijn hotel. Eerst maar even settelen. Het was tenslotte nog vroeg en veel ramen waren leeg geweest. Vanmiddag, dán zou het gebeuren. Dan gingen alle meiden aan het werk dus ook zijn Felicia. De gedachte dat ze dat niet lang meer hoefde te doen, drong zijn hoofd binnen. Nee, niet op hol slaan nu.

Die ochtend bleek echter tekenend voor de rest van het weekend: Geen Felicia.

Op de dag van vertrek pakt hij zijn spullen in. Een laatste maal door de buurt, zijn koffer achter zich aan trekkend. Hij scant wederom alle ramen. Hij kent intussen alle straatjes, alle meisjes, alle ramen.

Ook op dit laatste uur vindt hij niet wat hij zoekt.

Teleurgesteld sjokt hij de straat uit.

Jaag jij ook wel eens een droom achterna? En? Bevalt dat? Deel je verhaal! Zo ontstaan de mooie gesprekken!